یاعلیک یا سلام                                   بین ایندو جهان ماند در تضاد

به کنایه یا ظلم زیان                            شد شرمنده پیش دوستان زمان

اینک امد روزی از کار خود                          نه پشیمان بلکه ادعا برآن زمان

گفت من بزرگم توکوچکی                                     من چه زیبام و تو زشت

تو چه بد دهن و بد لهجه ای                من دهانم را با گل شسته ام  ای زشت

زبانم را به پارسی گفته ام          لهجه ام تهرانیست تو چه داری از زمان خود اجز

من سکوت کردم و گفتم در دل                          من زبان کلاغان را نفهمم هرگز

باز بر زبان امد گفت یک زاغکش ( نوچه اش)   انگار که من اخلاقش را نشناسمش

گفت ان نوچه همچون خودش                              بدی های ان کلاغ  زوزه کش

که من با او نیستم این مدرکم                           تو هم مباش با او این مدرکش

در زمان همچون پیناکیوست                      دروغهایش همچون ایتالیاست

گفتمش ای زاغ پست                                چه بر اید از من ای نارفیق

گفت با او مباش که باطل است       صدا ها و نداهایش همه باطل است

ان زمان بود کلاغک زرد                               زد بر شانه ام گفت که او زد

در همین حال دیدم چشمکی                            که زد بر زاغ و من دیدمش

انزمان بود که فهمیدم                                              زاغ و کلاغ بودند یار هم

این من بودم که شدم  پرتقال                              طعمه انها بودم در اون حال

اسمان شد برایم قرمز رنگ                  اطرافیانم از من شدند سیاه رنگ

کسانی با اشتی امدند                             به رنگ تو زردی در امدند

دیگران سر خوش بودند از نامش               اما بد سرشت بود در باطن اش

فکر کردند که کوه را فراموش کرده ام   ان برنامه و ان زیرکی را از یاد برده ام

این بارهم بوی کوه فهمیده اند                  باز هم سفره شان را باز دیده اند

بدانید ای زاغو کلاغ                                 که شیرها از خواب پریدند از دروغهایتان

میرسد زمان حکومتش                                              شاید جوان است اما عاقل است

در این زمان خود را کور نشان داده است   اما به پایش که شد همچون دیوار نامرداست

بارها گفته است عشقش تندرستیست        اما شما چاره تان پودر و الکل است

اینک نباشد جای شما                            دیگه در دلو ذهن ما شیرا

بدانید ای دزدان نام                  این باشگاه تا ابد صاحب الزمان است

مدیرش موقت است                          زیرا که زود میرسد دوم ماهه مهر

دگر روزها کشیده است                 خدا میداند که چه خونه دل ها خورده است

بعد از او خواهد امد ان کلاغ                            که نام ماله من است نه ماله شما

بیاد داشته باشند شیرهای جوان                 این لشکر لشکر قائم است

فرمانده اش هنوز غائب است                      از دور نظارت دارد بران

من هم میمیرم همچون سعید       ولی بعد ها زنده خواهم شد

ای شیرهای جوان                         هرگز نکنید دوستی با کلاغ

کلاغ ها زیادن همچون جلادها                     و دارند در خود ادعا ها

من نترسم از کسی جر خدا                    چون که خلق کرده حتی کلاغ را

پس اگر باز هم بازیگوشی کرد                  ولله شکایتش خواهم کرد پیش عباس

گرگ های کلاغ نما در شهر بسیارند                          چه خوش باشند بزهای با وفا

اینک مشو از من خشمگین                           واقعیت تلخ است و ما شیرین

نظرات شما عزیزان:

محمد جواد کارگر

ساعت12:17---27 بهمن 1392

بابا ایول عجب شعری گفتی!!

مردم از خنده
پاسخ: قابلی نداشت

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: